Pipi

We zijn in Zweden in ‘Lindgrens World’; een park waar alle karakters die Astrid Lindgren bij elkaar heeft verzonnen tot leven komen. Emile zit er een houten punt aan een stok te slijpen in zijn schuurtje, de gebroeders Leeuwenhart zitten te vissen op een bruggetje en Karlsson van het dak kietelt het publiek, terwijl kinderen de propeller op zijn rug in beweging proberen te krijgen. Maar iedereen komt toch het meest voor dat ene kleine meisje; die met sproeten en rood haar. Iedereen komt uiteindelijk voor Pipi Langkous.

In de stromende regen, op de klanken van ‘Twee maal drie is vier, wiedewiet en twee is negen!….”, volgen we de bordjes naar Villa Kakelbont. En……. Ja hoor! Achter de heuvel doemt de felgekleurde villa van Pippi op! En ze is nog thuis ook! Pipi loopt met haar grote schoenen heen en weer over het terrein met een hele groep kinderen in haar kielzog. Soms klinkt er een begintune door de speakers, moet iedereen gaan zitten en dan begint er een scène, waarin Pipi bijvoorbeeld haar paard op tilt, haar vader thuis komt van zee of waarin Pipi de sterkste man van de wereld verslaat. Tussen de scènes door mogen alle kinderen over het hek van Villa Kakelbont stappen om samen met Pipi in een boom te klimmen of iets anders leuks te doen.

Ik zie een kleuter over het hek stappen en doelbewust op Pipi’s been aflopen. De kleuter omhelst het been van Pipi hartstochtelijk en blijft roerloos staan, terwijl ze gelukzalig “Pipi” prevelt. Dit is echte liefde. Dat kan niet missen. Ook alle andere kinderen (onze Z. niet uigesloten) lijden aan een grote mate van adoratie voor dit sterke, brutale en eigenwijze kind. Dat kind dat alles zegt en doet dat zij nog niet durven of kunnen, maar Pipi mooi wel! De ouders uiten het anders, maar ook zij zijn een beetje opgewonden dat ze Pip in het ‘echt’ ontmoeten, dat zie je zo.

Ondanks dat Pipi heel authentiek gewoon Zweeds praat, ligt Z. de hele tijd in een deuk. Of Pipi nou een gieter uitstort boven de twee agenten Kling & Klang, twee zeerovers met hun koppen tegen elkaar slaat of zich stiekem verstopt met Annika en Tommy. Deze humor is helemaal goed voor deze 6-jarige en stijgt blijkbaar boven de taalgrens uit. Als wij voorzichtig opperen om ook wat van de andere figuren te bezoeken, is er dan ook weinig enthousiasme. Door te suggereren dat Villa Kakelbont soms dicht is, lukt het ons uiteindelijk toch om ook de andere delen van het park te zien. Er zijn miniatuurstraten waar je je een reus voelt, je kunt stelten lopen en er loopt een geinig bandje rond die allerlei lekkere Lindgren-deuntjes spelen.

Alles is hier mooi verzorgd; goed acteerwerk, goed eten en geen plastic vermaak. Spontaan krijg ik een ingeving. Waarom maken we in Nederland niet een Annie MG Park? Ik zie het al helemaal voor me. Het Hazelbos van Pluk met echt fruit en alle kinderen die op een meterslang paard Langhors mogen rijden. Een pontje met de Heen en Weerwolf. Jip en Janneke die scènes spelen door een gat in de heg en met een heuse jaren vijftig moeder. Otje, die haar vader Tos helpt in de keuken met een levengrote pan soep, waar de bezoekers dan echt van mogen eten. Als je wilt meedenken, dan hoor ik het wel….En Annie & Astrid; bedankt voor al die mooie creaties; al generaties lang onverslijtbaar populair.

www.alv.se/en