Maak me de laatste tijd zorgen over de betovering. Hiermee bedoel ik de staat waarin je - als het goed is- verkeerd na het zien van een goeie film, een mooi optreden of het na het lezen van een goed boek. Als het goed is. Als het optreden of de film niet goed is, dan is er natuurlijk geen betovering. Maar tegenwoordig merk ik dat ook als iets wel goed is, de betovering maar heel even aanhoudt.
Zie mezelf nog zitten als 17-jarige op de tweede rij van de Kleine Komedie kijkend naar…laten we zeggen, De Berini’s. Die magie van dat doek dat open ging en die Berini- wereld die zich ontspon. Hoe iedereen heerlijk kon lachen en loskomen van zijn alledaagse sleur. Me helemaal onderdompelen in die andere realiteit vond ik een weelde. Een weelde die nog nagloeide lang nadat ik de laatste avondtrein naar Castricum had gehaald.
Bijna twintig jaar cultuur consumeren verder, lijk ik wel gewend te zijn geraakt aan die magie. Ik geniet op het moment zelf dan nog wel, daarom ga ik telkens weer naar Paradiso, Rialto of verdwijn ik in een boek. Een verslaafde weet waar hij zijn ‘spul’ moet halen, maar het werkt steeds minder goed.
Ik draai de CD van de artiest die ik heb zien optreden niet meer de hele week erna. Ik heb geen week meer nodig om te bekomen van een roman, voordat ik aan een andere kan beginnen. Ik word gewoon wakker na een avond theater, film of muziek; zonder een stemmetje in mijn hoofd die mij als eerste wekt met ‘Wat was het GAAF hè, gisteren!’.
Ik ben verwend, overprikkeld of ik ga te snel weer over op iets anders en maak te weinig ruimte voor de ‘betovering'. Heeft het met leeftijd te maken of met de stad? Moet ik misschien toch maar op het platteland gaan wonen, waar het lastig is om overvoerd te raken?
Of ligt het toch echt aan hetgeen je ziet? Gisteren had ik Het Grote Gevoel namelijk weer. Was naar de film ‘Into the Wild’ in Kriterion en kwam totaal verdwaasd uit de bioscoop. Ik was nog in Alaska toen ik allang over de Albert Cuyp fietste. De film zat in mijn hele lijf. De betovering heeft het niet gehaald tot de volgende ochtend, maar…er is hoop!
8 opmerkingen:
Ha Chris,
Dat is al de tweede deze week. Heel goed! En om het tempo er in te houden, meteen een reactie.
Ik denk dat je al jarenlang aan overconsumptie van cultuur doet. Ik herinner me nog dat jij een keer met een afhaalmaaltijd aan kwam zetten in een theater omdat je toch echt van te voren ook nog ergens anders naar toe moest.
Het platteland kan natuurlijk een oplossing zijn (in Tromso vond ik het al prachtig als de plaatselijke fanfare optrad. En de wekelijkse film werd niet overgeslagen, ongacht wat het was). Maar wellicht moet je gewoon wat consuminderen?
En verder ben ik bang dat leeftijd ook mee speelt. Eh . . . hoe oud wordt je ook weer?
Ak
Zo, nou, dat is een heldere visie, Ak. Ik doe al jarenlang aan overconsumptie...
Misschien heb je gelijk, maar het is ook allemaal zo leuk!
En je gaat niet in op hoe jij dat zelf ervaart; hoe is het dan met de betovering als consuminderaar? Beter? Ik ben juist zo benieuwd of ik de enige ben voor wie dit opgaat.
En wie heeft jou in godsnaam wijsgemaakt dat een goed weblog er een is die dagelijks wordt bijgehouden? Mijn frequentie blijft ongeveer 1x per week, juist om te blogminderen (=hopelijk hogere kwaliteit)!
Ha Chris,
Ik denk dat de betovering gewoon niet zo vaak toeslaat omdat je 36 wordt en al veel hebt gezien. Je hebt de meeste kleuren van de regenboog gehad en veel meer onbekende schakeringen zijn er niet over. Daarnaast is de impact van Breaking the Waves om maar wat te noemen anders voor een ontheemde zoekende adolescent dan voor een iemand die een midlife crisis nadert. De betovering hangt af van hetgeen je op een bepaald moment zoekt, dwz welke gevoelens en ervaringen van het doek moeten spatten zodat je je begrepen voelt in je ontreddering. Dan heb je ook nog betovering als gevolg van escapisme; je wilt je even in een andere wereld wanen omdat het hier allemaal balen is. Als het escapistisch probeersel dan niet lukt ontstaat er een hele teleurstellende nasmaak. Overconsumeren is het gevolg van de laatste twee bewegingen.
Ik heb zelf geen last van overconsumeren en consuminderen...
Vic
Hi Chris, die betovering waar jij het over hebt, daar leef ik (van)op ! Ik kan gelukkig nog steeds intens genieten en maar niet uitgedacht raken over iets dat ik heb gehoord dan wel gezien heb.Zo ook dus bij Into the Wild. In Parijs (om er nog een extra dimensie aan te geven :-))heb ik de CD (Eddie Vedder) gekocht en heb hem wekenlang op de repeat thuis gezet. Nu is de CD onlosmakelijk verbonden aan een heel goed gevoel én Parijs. Op een grap die me raakt, teer ik soms wel jaren. Jouw grap bijvoorbeeld over de coupe van Andre Rieu in de tourbus. Nadeel van deze begeisterung : ook klote dingen die binnen komen, blijven lang hangen. XXX van Hetty.
Ha Chris,
Even voor de goede orde. Dat met die afhaalmaaltijd in het theater vond ik juist heel grappig. En heel passend bij jou, niets willen missen.
En wat mijn eigen ervaringen betreft. Als er zoals in Tromso niet zoveel te kiezen valt, ben je al snel blij. Dat is natuurlijk iets anders dan betoverd.
Maar eigenlijk denk ik dat het niet zo ingewikkeld is. Als je veel ziet dan ben je minder snel verrast en als je veel ziet zit er ook vaker iets tussen dat je niet heel direct raakt. Victor sprak ook wijze woorden vond ik.
Raak ik zelf nog wel eens betoverd? Jazeker, eerder deze week nog door een prachtige Turkse pianiste met een dijk van een stem. Maar ik probeer sowieso mijn ogen open te houden (vooral op de dagen dat ik naar kantoor moet) en ik kan zeggen, ik zie bijna dagelijks iets bijzonders. Niet in het theater, maar meestal buiten. Een bepaalde lichtval, of deze week een enorm zilverkleurig kruis dat bevestigd was aan de fietsenboot achter het centraal station. Daar word ik blij van.
Ak
PS. Ik vind niet dat je dagelijks je blog bij moet werken hoor. Maar ik reageerde op een eerder mailtje van je, dat je meer reacties wilde. Het heeft geholpen.
carillio
ik loop langzaam zodat ik meer kan zien, ik wordt niet blij van het meeste wat ik zie, dat terzijde..
Ik leef ook van de begeisterung(ofzo) van de kleinste dingen!
Daarin kan ik nog vertrouwen in schoonheid en liefde en puurheid ofzo.
Klein kan ook groot zijn, falun gong(o.i.d.) heeft een klein/simpel gedachtengoed maar is groots in zijn beleving ervan, massif even!
Ik geniet en lach vooral wat af op je blog chris! Ik vind je een potentieel aan liefde en kracht hebben!
Ik zie mezelf veel in je terug!
gr alex
Hi Alex,
Ik loop langzaam zodat ik meer zie; prachtige opening, en helemaal to the point! Ik zal het onthouden, want ik loop vaak te snel; liever fiets ik nog, als een gek door de stad!
Leuk dat je veel herkent en zo enthousiast bent! Dat motiveert weer voor een volgend stukkie.
Een reactie posten