Schaatskoorts. Afhankelijk van de genen? Sportieve inborst? Woonplaats nabij schaatsbaar water? Geen idee, maar één ding is zeker…. ‘je hebbet of je hebbet niet’.
Ik ‘hebbet’ zeker wel en of dat genetisch bepaald is, daar ben ik over gaan twijfelen toen mijn vader van de week zei dat hij niet kon schaatsen, omdat ie nog boodschappen moest doen. Kijk, dan ‘hebjet’ gewoon niet, hè. Dan hoor je bij de mensen die, ondanks ijs, gaan doen wat ze van plan waren. De Echte laten alles uit hun handen vallen en nemen desgewenst een spijbeldag. Of ze werken bij Buitenlandse Zaken en dan hoeft dat niet eens.
Ze zoeken eerst koortsachtig - ze doen alles koortsachtig- naar goeie schaatsplekken op internet en vervolgens scheuren ze met hun autootjes door de polder. Ze kwakken die auto’s gewoon maar ergens langs een dijk en gaan, druk informerend bij andere ‘Koortsachtigen’ naar de staat van het ijs, de kluunmogelijkheden en de maximaal schaatsbare kilometers, zo snel mogelijk van start. In alle vroegte, als het ijs nog maagdelijk en de kou nog striemend
is.
De plaatsen die ik op deze manier heb bezocht de afgelopen dagen krijgen een bijna magische klank; Holysloot, Ransdorp, De Rijp, Oud-Loosdrecht, Vinkeveen en Jisp. ‘Jisp, ligt dat niet in Friesland?’, sprak een vriend vanuit de Grote Stad tot mij via mijn mobiel toen ik daar schaatste, daarmee blijk gevend van de tweedeling in de samenleving die ontstaat als er ijs ligt. Zij die na twee weken eens gaan kijken of de Friese Doorlopers nog op zolder liggen. En zij die al twee weken, uitgerust met of zonder ijspinnen, strakke broek en klapschaats, de wondere wereld van het natuurijs beleven. En oh, wat is die prachtig. Ik heb strakke broek noch klapschaats, maar er zijn zoveel mooie aspecten aan het schaatsen. Er is vrijheid (dwars oversteken over een meer), gezelligheid, schitterende beelden en een lijf dat weer ergens voor dient. Dus blijven we hopen op meer, meer, op weer een bevroren meer.
Naschrift:
Mocht je na het lezen hiervan concluderen dat ik een Echte ben (dat dacht ik namelijk zelf ook) dan moet ik dat even rechtzetten. Matthijs belde of ik zondag de pond van half 9 wilde nemen naar Amsterdam Noord en dat was me echt veel te vroeg!
3 opmerkingen:
Chris, ik ook!
Tsja, dat is toch weer een nadeel van het emigreren naar een lekker warm land. Je weet dan gewoon niet meer of je het hebt of niet hebt. Ik denk wel dan ik het nog heb, waarschijnlijk genetisch via mijn moeder, dus ik hoop gewoon tegen beter weten in op een lekkere zware winter in zuidwest Australie. Ik bel je nog wel even voor het opsturen van mijn stalen noren.
Je broertje
P.S. Ik loop dan weer wel lekker 9 maanden per jaar in mijn korte broek rond, dat wel.
'n verlate reaktie,
lekker zeg als je wordt afgeschilderd als 'n mannetje dat boodschappen gaat doen als je over het bevroren water kan glijen.
een dag niet geschaatst wegens familieverplichtingen.
moet je maar niet zo close met je familie omgaan hoor ik al.
als,ik zeg als het ijs en weder dienende, weer ijspret wordt dan nodig ik je uit nee daag ik je uit
links,rechts maakt me niet uit waar.
Een reactie posten