Ecologisch poepen

In een vorig leven reed ik in de zomer in een camper een maand door Frankrijk voor mijn werk. Nu doe ik datzelfde, maar nu heet het vakantie. Ik onderzocht destijds of de campings en vakantiehuisjes die ik bezocht een beetje ecologisch, charmant, natuurlijk, milieuvriendelijk en kleinschalig waren; allemaal begrippen die tamelijk rekbaar bleken in de praktijk. Gelukkig had ik die maand minstens 7.000 kilometer te verrijden waarin ik kon beslissen of twijfelgevallen nou wel of niet in het gidsje mochten.

Over één camping had ik destijds geen twijfel. Op die camping kon je namelijk ecologisch poepen. De campingeigenaar, luisterend naar de super Franse naam Sjaak, had op deze camping, met de super Franse naam De Groene Uitleg, bij iedere kampeerplek een eigen plas- en poeplek gecreëerd te midden van wilde struiken. In het midden van de mooi rond geknipte struiken leidde een paadje naar het midden, waar Sjaak een rond gat in de grond had gegraven met een heel rustiek ‘bankje’ ervoor, gemaakt van sterke takken. Sjaak was namelijk in het echte leven (campingbaas zijn is toch geen leven..) houtkunstenaar. Het idee was nu dat je de billen lichtjes liet leunen op het takkenbankje, waarna je idealiter je uitwerpselen rechtstreeks in het gaatje deed ploffen. Van gat naar gat. Schep aarde erover, WC-papier in een plastic zakje en zo verder tot Sjaak na de mededeling ‘mijn gat is vol’ precies ernaast een nieuwe WC voor je kwam graven.

Omdat ik dat ecologisch poepen bij dat bewuste keuringsbezoek niet had kunnen uitproberen - ik was immers aan het werk- besloot ik deze zomer eens in mijn echte leven (het bezoeken van campings voor je werk is toch geen leven…) als toerist terug te keren.

Sjaak was er nog. Jeanette (Sjanet), de campingbazin en hun mini-pony met vlechtjes in zijn pony waren er ook nog. En de kuikentjes en de geiten en… ja, hoor, het eco-toilet. Iedere ‘oase’, zoals de vijf campingplekken hier heten, zijn eigen poepgat. En het blijkt dus in de praktijk nog verrekte moeilijk, dat eco poepen. Hoe ver moet je je billen naar achter doen om… Hoe zorg je dan dat tegelijkertijd je plas in hetzelfde…? Ik wil je de details niet onthouden. En steeds maar die angst dat je rustieke bankje zal breken.

We zijn er een week gebleven. Konden we een beetje oefenen. En wat een feest was het om Sjaak op zijn oude Zundapp-brommer in de late avondzon achter de bergen te zien opdoemen, op weg naar weer een nieuw te graven poepgat. Zijn vervoersmiddel dan wel niet al te milieuvriendelijk (erfenis), maar het gesprek tijdens het graven altijd wel over overconsumptie, de kracht van de natuur of zijn gebrek aan nationalistische gevoelens. Zingend, altijd zingend, vervolgde hij dan zijn weg naar de versgebakken broden van Jeanette, pasgeboren kuikentjes of naar lekker wroeten in zijn moestuin. Duidelijk in zijn element, die vent.

Dus nu wil ik ook een pony met vlechtjes op mijn etage in de Pijp! En een Zundapp brommer om mee naar het werk te gaan. Twijfel nog wel een beetje over een eco-toilet…