Walhalla

Dit is geen Tv-recensie. Ik heb één keer een klein stukje gekeken van de nieuwe serie Walhalla, maar ik vond er geen balla aan. Jammer natuurlijk van Tosca, die uitgerekend in zo’n prutserie haar comeback moet maken. Het wordt tijd dat ze Arjan weer eens belt.

Ik richt me tegenwoordig ook heus wel op andere mediavormen, internet bijvoorbeeld. En daar gaan soms werelden voor me open.

Mijn nieuwste speeltje heet ‘Spotify’ en is een waar walhalla voor de muzikaal geïnteresseerden onder ons. Is het al een oud speeltje van je? Lees dan maar niet meer verder. Voor nieuwelingen: met Spotify heb je toegang tot duizenden CD’s en miljoenen liedjes. Je typt de naam van een artiest in en je krijgt al zijn of haar CD’s te zien in chronologische volgorde. Ook kun je zoeken op genre. Er worden meer dan tweehonderd genres onderscheiden; van ‘Aboriginal Rock’ en ‘Urban Cowboy’ tot ‘Mystical Minimalism’. Je muzieksmaak is opeens in woorden te vatten. Of je stemming van dat moment. Op zondag typte ik ‘Sunday morning’ en dat leverde zeer gewenste muziek op. Ook kun je gerelateerde artiesten zoeken bij mensen die je goed vindt, waardoor er een wereld vol nieuwe muzikale liefdes voor je open ligt. Ik heb mijn laptopje aangesloten op mijn geluidsinstallatie; de disco kan beginnen!

Spotify is eigenlijk één grote geweldige jukebox, die je hele platen- en Cd-collectie in één klap totaal overbodig maakt. Niet helemaal natuurlijk, want zo’n jukebox vermomd als laptop blijft natuurlijk een stuk minder tastbaar bewijs van je muzikale smaak dan al die mooie doosjes op een rijtje. Maar toch, ik hoop dat er na Spotify nog wel eens iemand naar de Cd-winkel gaat, maar ik vrees het ergste. Groot nadeel van het gratis proefabonnement dat ik nu heb is dat er na het beluisteren van een paar nummers een hele enge Amerikaanse stem door mijn kamer schalt die mij een Hyundai auto wil slijten of een betaald abonnement op Spotify. Ik denk dat ik dat laatste maar doe. Voor 5 euro per maand ben ik dan ook van het enige nadeel, de reclame, verlost.
www.spotify.com

Nee, ik heb geen aandelen, ik ben gewoon enthousiast.

Ook enthousiast ben ik over een website van het, door Voskuil beroemd gemaakte, Meertens Instituut. Een verdwaald groepje stoffige antropologen, denk je, bij wie nog niet eens is uitgelekt dat er zoiets als internet bestaat. Nou, dat valt niet tegen. Ze hebben een voor- en achternamendatabank van Nederland gemaakt, waar je je heerlijk mee kunt vermaken. Zo weet ik nu dat er 3786 vrouwen in Nederland ‘Christel’ heten en dat de populariteit van deze naam in 1971 op zijn hoogtepunt zat. Typisch mijn moeder, altijd net even te laat met reageren. In het theoretische geval dat mijn vader de baas zou zijn geweest thuis, dan zou ik nu 'Mariska' hebben geheten. Naar 'Mariska, de circusprinses', het favoriete jeugboek van mijn vader. Er is me kortom nog veel leed bespaard gebleven, want Christel kun je immers zo fijn comprimeren tot het, in mijn geval veel passender, Chris.

Als je ‘Akke’ intypt zie je dat die naam rond 1880 het populairst was en dat ook moderne Akke’s voor het merendeel nog in Friesland wonen. De eerste ‘Zonne’ werd geboren in 1980 en in Amsterdam wonen er op dit moment 9. Toch geinig om te weten! De achternamenbank vind ik iets minder sexy, omdat het minder met de tijdgeest te maken heeft, maar ik kan al wel verklappen dat wij van ‘Groot’ met z’n tienduizenden zijn en ons voornamelijk in Noord-Holland ophouden.
www.meertens.knaw.nl/nvb

Laat die regenbuien nog maar even aanhouden. Ik zit binnen met de kachel hoog, de ramen dicht en mijn venstertje op de wereld open.