In dit tijdperk van sociale media is iedereen bezig met privacy en het eventuele beschermen ervan. Staan er geen al te dronken foto’s op internet? Zal ik nu wel of niet mijn ex ontvrienden? Is dit nieuwtje iets om te twitteren, te Facebooken of toch meer iets voor mijn Linked-In?
De zorgen over deze vorm van blootgeven verbleken mijns inziens echter bij de meest basale vorm van exhibitionisme; die van de loopband bij de kassa van de supermarkt. Als je bent wat je eet -en daar geloof ik wel in- staan mensen zich dagelijks toch een partij bloot te geven bij de Appie, Dirk of Lidl! Alleen al de keuze voor een supermarkt zegt iets over een mens! Ik kwam laatst, tijdens mijn eerste bezoek aan een Lidl ooit, tussen de schappen een schichtige Margriet van der Linden van Opzij tegen. Helemaal geen Lidl-type, vind ik, en zij vond dat zo te zien ook. Het beeld van die kuif tussen die opengescheurde dozen heeft zich sindsdien hardnekkig in mijn brein genesteld.
In ‘mijn’ Dirk (ja, die geef ik zo maar even weg!) verzacht ik het wachten in de rij met het mij in stilte verbazen over wat mijn medewinkelaars hebben gevist uit de zee aan keuzemogelijkheden die een supermarkt feitelijk is. Smerig gehakt in een witte piepschuim verpakking, wit slap brood of alleen maar een pak Cornflakes of twee blikjes kattenvoer. Het is altijd voer voor mijn fantasie. Het zegt namelijk iets over smaakvoorkeur, inhoud van de portemonnee, eventueel aanwezige verslavingen (Best Bier of kattenvoer uit blik) en grootte van het huishouden; toch allemaal best intieme informatie. Omgekeerd zal mijn mandje met soja-yoghurt, biologische peren en incidenteel een pak negerzoenen (excusez le mot) ook wel eens tot een frons bij mijn loopbandburen leiden.
Eenzelfde –niet erkende- vorm van blootgeven zie je op Koninginnedag. Daar staan mensen gewoon schaamteloos achter hun dozen met 2e hands Porno DVD’s, te klein geworden reetveters, boeken over poezen van Jos Brink, elpees van Dennie Christian (en het aardig beest) en al lang in de prullenbak behorende, zwetende Teva’s. Ook berucht zijn de boekendozen met Anja Meulenbelts, behorend bij vrouwen die allang niet meer lesbisch noch feministisch zijn. Als je bent wat je hebt –en daar geloof ik wel in- staan mensen hier wederom volledig in hun nakie!
Blootgeven is al zo oud als de uitvinding van de rommelmarkt en de winkel. Allebei vast best lang geleden. En daar hoor je nooit iemand over. Bij deze.
3 opmerkingen:
Klopt helemaal; hier in Cape Coast voel ik me enorm bekeken als ik afreken bij de "kassa" van de kiosk cq winkel, open en bloot op straat en dus zichtbaar voor iedereen, als ik voor een gemiddeld maandinkomen boodschappen doe, zeg een slordige 50 euro... heb er zelfs aan gedacht om dan maar twee keer boodschappen te doen, maar dat is ook weer zo'n gedoe.
Hmm, lastig dilemma inderdaad. Misschien alle vijf de personeelsleden voor 10 euro boodschappen laten doen? :-)
Ik vraag me af: hoe identificeren we pootloodventers aan hun boodschappen? Of naturisten, voyeurs, en exhibitionisten? Ik zie mogelijkheden voor een nieuwe rage, de supermarkt-fetisj!
Een reactie posten