Gisteren net zo´n hoed gekocht als Crocodile Dundee. Sindsdien lijken mijn bush overlevingstechnieken sterk verbeterd. Het lijkt verdorie wel of ik Crocodile Dundee ben!
De tijden dat ik in Australië, half opgevreten door de muggen uitriep: ‘ik haat kamperen!’ liggen blijkbaar ver achter me. Ik laveer mij moeiteloos door dit woestijnland en vecht dapper tegen de elementen. Het is hier vanaf 7 uur ’s ochtends in de zon al niet meer te harden en gisteren liep ik om 18.00 ’s avonds uur nog te zweten, toen ik mij door het woud van kokerbomen slingerde. Het gevoel dat je in een oven loopt, met knallende koppijn tot gevolg. Ik meende ook echt sisgeluiden te horen toen ik bij terugkomst op de camping in het postzegelgrote zwembadje sprong. In Namibië blijkt het welgeteld een uur na zonsopgang en een uur daarvoor aangenaam weer te zijn. Toch twee uur per dag; lucky bastards.
Deze twee uur behoeven echter nuance, want toen ik gisteren tijdens het laatste uurtje eens flink op zijn Crocodile Dundees wilde gaan kokkerellen - dus op de barbecue, maar dan vegetarisch- brak de hel los. Een storm raasde over de het stoffige land. Snel bracht ik mijn keukenuitrusting in veiligheid. Ik parkeerde de auto zodanig dat hij de meeste wind blokkeerde en ik zette mijn tent, verstevigd met stenen, precies naast de auto in de luwte op. Een flink staaltje Dundiness! Toen ik net een windvrije keuken had gecreëerd, bleek mijn gasaansteker leeg. Geen nood; ik heb het blikje mediterrane groenten gewoon koud opgelepeld. Zeker een aanrader!
Toen ik ook de reuzenmieren, de wespen en de torren ter grootte van een luciferdoosje vriendelijk had verwelkomd, net als de hagedis op het toilet, wist het zeker: het gaat helemaal goed komen met mij en de bush.
Ps.
Wordt vast en zeker vervolgd……geheel volgens manische principes zal op deze euforische vlaag vast en zeker een depressie volgen. Zeker als ik die hoed straks ga verliezen.
2 opmerkingen:
ha die Chris, leuk je Namibië verhaal te lezen. Wat stoer van de, en wat een avontuur weer!! Doet me denken aan mijn eerste schreden op Namibisch grondgebied, samen met mijn ouders met de auto (met airco uiteraard) vanuit Cape Town urenlang door het desolate landschap en toen bij de grens/douane even de auto uit... BAM!! Die hitte-slag in mijn gezicht zal ik nooit vergeten. Zinderend. Onwerkelijk. Vervolgens een stukje verder richting de Fish River Canyon, alwaar na een lange reis bij hotel/lodge een heerlijk groot zwembad op ons wachtte. Als fervent zwemmer nam ik een verkwikkende frisse duik... dat een duik bleek te zijn in een grote pan met hete soep :-) Ik overdrijf niet dat ik niet vaak in zo'n warm bad heb gelegen als daar in dat zewmbad in Namibië. Geniet ze !! Gus
Hi Gus,
Leuk; was alweer kwijt dat je ook naar Namibie bent geweest! Op dat lange stuk door Zuid Afrika, waarbij jullie de airco lekker aan hadden, had ik al die lifsters in de auto. Maar die BAM is heel herkenbaar inderdaad. En in het zwembad waar jij het over hebt, heb ik ook gelegen! Had je niet gelezen dat het de HOT SPRINGS van Ais Ais betrof?? Ik vond het wel lekker eigenlijk....
Een reactie posten