New York

'I'm in New York, New York, city that never shuts up', zingt Ani Difranco al dagen in mijn hoofd.

Ik ben nu een week in the Big Apple en vind het moeilijk om de stad in woorden te vangen. Het is zoveel! Druk, benauwend, rijk, arm, lekker warm buiten en binnen vaak koud door de airco. Ik raak eindeloos gefrustreerd door mijn constant gebrek aan orientatie; telkens als je uit de metro komt weet je niet welke kant 'uptown' of 'downtown' is. Aaaargh!! De Newyorkers zijn altijd bereid om je uit je lijden te verlossen, maar kunnen een ironische grijns niet onderdrukken; stomme toerist. Het schijnt overigens wel dat de toeristen hier de economie op dit moment draaiend houden. Iedere ochtend begint met de verplichte beker take away coffee en daarna lopen, lopen en nog eens lopen. Nogal wiedus dat al die Amerikanen op die foute sportschoenen lopen; you just need them!

Door het programma van mijn werk de afgelopen week was ik in de gelegenheid om de stad op een andere manier te zien dan de gemiddelde toerist. Onze groep bezocht o.a. de Kipp School in de Bronx (zwarte wijk), waar kinderen door superenthousiaste docenten worden gestimuleerd om uit hun 'underprivileged' situatie te breken. Bijna al deze kinderen stromen door naar een goeie High School en zo wordt de negatieve spiraal van armoede doorbroken. Ook bezochten we een Community Court, waar overtreders van de wet niet altijd gevangenisstraf krijgen, maar de optie krijgen om een afkick-programma te volgen of een opleiding te doen. Kortom, waar de problemen bij de wortels worden aangepakt. Helemaal goed! Begrijp niet waarom er nog normale 'courts' bestaan!

Verder is de veelheid aan culturen natuurlijk een feest. Het is vooral boeiend om te zien dat het hier veel minder dan bij ons als problematisch wordt gezien. Integratie? Hoezo? Iedereen gelukkig met zijn eigen groepje en eigen taal en iedereen voelt zich toch ook Amerikaan. En het levert prachtige plaatjes op, zoals de Joodse families in Brooklyn die 's avonds na hun loofhuttenfeest massaal op straat lopen in hun markante uitdossingen. Dat zien wij nooit in Amsterdam. Of grote zwarte mannen die op de straathoek basketbal spelen. Mijn eerste morgen in Brooklyn zat ik de eerste ochtend in een totaal Latino-run ontbijtplekje aan de home made fries for breakfast. Sowieso raak je hier geobsedeerd door eten! Er is zoveel en je moet de hele tijd kiezen.

Je vraagt je wel af wie het zich kan veroorloven om hier te wonen als je hoort wat mensen betalen voor hun appartement. My goodness, dat is echt veel! Dat terwijl de gemiddelde mens er veel minder rijk of hip uitziet dan ik had verwacht. Waarschijnlijk hebben ze na het betalen van de huur geen cent meer over voor hippe sneakers.
Met de groep hebben we woensdag het presidentiele debat gekeken. Oh, wat is die McCain een eikel, zeg! Iedereen hier houdt zijn 'fingers crossed' voor Obama. Mocht ie het niet worden, dan gaan ze verhuizen. Zeggen ze.

Ik slaap in een van de slechtse hostels waar ik ooit in heb geslapen. Mijn 'single room' is een soort kast ongeveer net zo groot als mijn bed. Er zijn geen plafonds, waardoor je je buurman kan horen ademen! Posters op de deur vragen je hulp bij het verminderen van de kakkerlakken-plaag. Hmmm, dat krijg je blijkbaar als de grond per m2 zo duur is als in NY!

Ik heb nog een week om Amerika op me in te laten werken. Sig en Zon wachten op mij in Massachussets. Hoewel ik de Pijp gewend ben, verlang ik er wel naar om weer wat meer lucht te zien dan Manhattan en zijn hoge gebouwen toelaat. To be continued.