Nieuwe poes

Mijn vriendin wil een nieuwe poes. Daar ben ik mooi klaar mee. Nu moet ik mee naar een kattententoonstelling. Mijn nieuwsgierigheid naar de wereld achter de poezenliefhebber wint het van mijn afkeer van raskatten. Ik ga dus mee.

Twee hallen van een groot complex in Zwolle zijn gevuld met raskatten. De meneer achter het tafeltje van de entree begint maar eens met een foute grap over ‘een vrouw een glimmend poesje bezorgen’ tegen onze Zonne van 5! De sfeer zit er meteen goed in....

Daar liggen ze dan, in hun kooitjes bekleed met lichtblauwe stofjes, hangmatten, speelgoedmuizen; honderden aristocratische poezen. Elk met een nummer aan hun kooitje, die verwijst naar hun merknaam in de catalogus. Abessijnen, De Blauwe Rus, De Heilige Birmaan, Maine Coons; van de helft heb ik zelfs nog nooit gehoord.
En daar zitten ze dan, op hun klapstoeltjes achter de kooitjes, met hun thermoskannen en soms een meegebracht broodje of een ‘Margriet’; de baasjes van de poezen. Ik zie één baasje slapend achter zijn poes zitten, maar de meeste baasjes laten geen moment onbenut om uit te weiden over de liefde voor hun trouwe huisgenoot. Ik registreer een enkeling in een fleece-trui met poezenvoetafdrukken, maar gelukkig zijn er ook baasjes in motorpak.

Een mevrouw vertelt dat ze in huis elf kattenbakken heeft staan voor haar lieveling; dan krijgt het kattenbak verschonen toch een hele nieuwe dimensie! Een meneer tilt zijn ‘Somali’-poes voor ons uit het kooitje en vertelt dat hij zo heerlijk met deze poes kan kletsen. Dit is een poes die terugpraat. Nu word ik toch wat enthousiaster over raskatten -eindelijk iemand om mee te praten- alleen valt mijn vriendin op slank en ik op model theemuts. Wij vallen kortom op ons eigen postuur.

Een baasje, die niet kaal is, heeft toch een kale poes. Ik volg haar naar het show gedeelte van de tentoonstelling, waar zij mij toevertrouwd heel nerveus te zijn over de uitslag van de competitie, omdat de kale poes zijn titel ‘Champion’ in de categorie tot 10 maanden moet verdedigen. Ik knik begrijpend en staar vol ongeloof naar het haarloze beest. Champion? Het gaat er serieus aan toe bij de keuring; de keurmeesters dragen witte jassen en spreken soms Engels met een Duits accent; het is zowaar een internationaal gebeuren hier in Zwolle.

Ik kan mij maar met moeite losrukken van de kraampjes met speeltjes voor de kat, een elektrische speelpaal, een poezenfotostudio… Er gaat werkelijk een wereld voor je open. Mis hem niet, die volgende kattententoonstelling bij jou in de buurt!

Silent disco

Het was vrouwendag. Akke en ik waren ‘s middags in De Balie om door Angela Groothuizen ‘herself’ geïnterviewd te worden over een etentje dat was georganiseerd bij Akke thuis. Dit alles in het kader van de Mama Cash-campagne ‘Cooking up a revolution for womens rights!’. Angela wilde weten of we lekker hadden gegeten en of het gezellig was; kortom, echte feministische thema’s. De hele zaal was afgeladen met vrouwen; het blijft bijzonder om je op basis van je sekse/gender te groeperen. Dan valt des te meer op hoe verschillend al die vrouwen zijn. Dat heb ik nou ook altijd in de sauna.

Misschien kwam het door het biertje na afloop. Misschien door al die verschillende vrouwen. Misschien door de lente die buiten De Balie voorzichtig de krokusjes uit de perkjes omhoog deed komen. Misschien ben ik wel teveel een huismus geworden of was het niet slim om weer geen Carnaval in het Zuiden te vieren. Inderdaad, waarschijnlijk was het een combi….maar ik kreeg toch zo’n VERSCHRIKKELIJKE zin om te dansen! En dat overkomt me, het moet gezegd, maar zelden. Nu nam zich echter een zinderend gevoel van mij meester, een broeierigheid die zich alleen maar wilde ontladen in een spetterende schreeuw van levensvreugde! Yeah! Let’s dance! Let’s party!

Ak was niet helemaal lekker en ging naar huis. Ik had mijn vriendin in mijn eigen huis besteld, dus nu zelf niet naar huis gaan, zou best onvriendelijk zijn. Bovendien, in mijn eentje uitgaan leek me dan weer minder gezellig. En wie kun je nou bellen met zo’n acute wens op een verlaten zondagmiddag? Alleen het nadenken daarover bekoelde mijn enthousiasme.

Braaf thuisgekomen was ik zo onrustig als een doorgedraaide tijger in Artis. Ik bleef maar rondjes lopen. Pakte een biertje uit de koelkast (doe ik nooit, dus mijn bier is altijd over de datum) en besloot; ‘ik niet naar de disco, dan de disco maar naar mij’. Vanwege de buren zette ik mijn koptelefoon op, geluid flink hard en…helemaal los ging ik op de dans CD’s die ik voor mijn laatste feestje maakte. Franz Ferdinand, The White Stripes…. bloesje uit…… Africando en Dusty Springfield…… was dat echt zweet op mijn rug?

Wat een uitkomst dit! Een erg sociale danser ben ik toch al nooit geweest en nu hoefde ik niet eens met iemand anders te dansen! Ondanks het redelijk korte draadje van mijn koptelefoon lukte het me om niet bij elke beweging tegen de bank te stoten. Sig hoorde in de keuken alleen mijn ingenieuze voetenwerk, veel gehijg en af en toe een valse flard poging tot meezingen. De gordijnen had ik dichtgedaan, want ik weet van De Parade hoe mensen er in de Silent Disco uitzien. Bizar.

Maar ik was gelukkig en voelde mij een vrije en onafhankelijke vrouw. Werd het toch nog een waardige vrouwendag.

De Vooruitgang

De moderne mensch leeft in permanente angst. Voor als HET weer gebeurd. De Technische Tegenslag. Daar kun je tegenwoordig bijna niet meer omheen. Ben je lekker aan het surfen en dan moet je, shit…. inloggen. Weer een inlognaam bedenken en help, weer een wachtwoord dat sterk, zwak of misselijk is uit je duim zuigen. En natuurlijk doe je altijd dezelfde, want hoe kun je anders voorkomen verstrikt te raken in het wereldwijde web? Er is meer informatie te verkrijgen dan ooit, maar er zijn ook zoveel hindernissen bij gekomen. 'Woordverificatie' bestond nog niet in mijn gelukkige jeugd.

Fijn, een nieuw abonnement voor mijn mobieltje, maar waar ligt die nieuwe SIM-kaart ook alweer? En hoe wijzig ik ook alweer mijn pincode? Eerst weer inloggen op de site van de provider (wat is dan nu weer mijn inlognaam?) en dan naar ‘help’… ‘Uw vraag heeft 0 resultaten opgeleverd’. De gebruiksaanwijzing van de telefoon dan maar! Lekker ouderwets; een papieren boekje. Maar oh, wat zijn dat verschrikkelijke dingen; gebruiksaanwijzingen! Je vindt nooit wat je zoekt!
In godsnaam, de provider dan maar bellen. Help, een keuzemenu! Wat een verschrikkelijke dingen zijn dat toch, keuzemenu’s ..Oh, wacht eens even, toch een echte mevrouw aan de lijn? Ik kom geen stap verder met haar advies. Weet je wat? Ik loop gewoon even ouderwets naar de belwinkel, hier om de hoek. En ja hoor, in nog geen minuut heeft de Aziatisch ogende medewerker, zijn misprijzen voor weer zo’n onwetende klant knap onderdrukkend, mijn pincode gewijzigd.

Je ontwikkelt een gevoel voor waar de Technische Tegenslag zoal kan opduiken. Er ontstaat vermijdingsgedrag. Ik probeer zo min mogelijk keuzemenu’s te bellen. Zo min mogelijk wachtwoord-sites te raadplegen, laat staan gebruiksaanwijzingen. Geen foto’s per e-mail te versturen, NIETS te doen dat met UPC te maken heeft, niets te downloaden (dat loopt weer vasssssst!) en al helemaal niet te verhuizen (dan vraag je natuurlijk om massa’s Technische Tegenslagen). Blijf waar je bent en verroer je niet!

Op sombere dagen denk ik dat het aan mij ligt, maar Sig is nu ook al drie avonden bezig haar nieuwe digitale TV te installeren. En dan zijn wij nog jong van geest; denk eens aan al die arme bejaarden die verdwaasd om zich heen kijken in deze ontoegankelijk geworden wereld. De zogenaamde vooruitgang brengt veel stress met zich mee. De belofte van verbetering betekent in de praktijk vaak een verslechtering; dingen worden nodeloos ingewikkeld. En de beloofde tijdsbesparing neemt toch wel opvallend veel tijd in beslag. Nee, ik zie die loketbeamte en de SRV-wagen nog wel terugkeren! Of de typemachine. Okay vooruit dan, de elektrische variant met correctietoets.

Noppes

Ik doe de laatste tijd zulke (te?) gekke dingen! Nu ben ik weer lid geworden van het Noppes-netwerk. Ooit van gehoord? Het is een alternatief ruilnetwerk, waar je in plaats van geld Noppes gebruikt om te handelen. In Amsterdam zijn er 600 mensen bij aangesloten.

Op zich vind ik het een sympathiek uitgangspunt om diensten en goederen te ruilen in een wat persoonlijker sfeer, alleen is het hele idee wellicht een beetje ingehaald door Marktplaats. Maar…. ik ben nooit te beroerd om een zo op het oog wat ingeslapen netwerk nieuw leven in te blazen, dus ik laat me gewoon helemaal niet afschrikken door de contributie en de eerste zin op de website: ‘Zin in nieuwe contacten?’
Ik maak op de website braaf een nieuwe inlog-naam aan en omdat CHRIS al bestaat wordt dat natuurlijk SNOPPES. Eerlijk gezegd ook omdat CAKEWALK, DROOMBOS, EAGLEJOY en YOGA4YOU blijkbaar al door iemand anders zijn ingepikt!

Al peinzend wat ik mijn medemensen nou toch te bieden heb, zie ik wel allerlei diensten waar ik zelf gebruik van zou willen maken. Massage door AMUSE Hmm…. Hulp bij het invullen van de belastingpapieren door KLUSJES …. Handig! Zou er ook iemand gordijnen kunnen maken? Ja, hoor! RIAM blijkt gordijnen als specialiteit te hebben en zo maak ik mijn eerste Noppes afspraak. Om te nemen en niet te geven. Gelijk in de rode Noppes cijfers, oh, oh…

Op een regenachtige donderdagavond fietst SNOPPES vervolgens naar het huis van RIAM in de Indische buurt met een rol oranje velours in haar fietskratje. RIAM blijkt een aardige vrouw van middelbare leeftijd en in haar zeer opgeruimde woning (VT Wonen?) kruipen we al snel gezusterlijk over de keukenvloer om stukken stof van de rol te knippen. Toch wel gek om ineens een wildvreemde vrouw in haar eigen huis voor je aan het werk te zetten. Ik neurie maar wat mee met de CD van het Bulgaarse vrouwenkoor die ik van RIAM mag opzetten om onze vlijtigheid muzikaal te ondersteunen. De gordijnhaken die ik in opdracht van haar bij ‘Jan…. de grote kleinvakman’ heb aangeschaft blijken niet de goede, maar verder hoor ik haar niet klagen.

Om 22.30 uur fiets ik naar huis, met mijn gordijn en de belofte dat ik over vijf weken bij RIAM terugkom om haar verwarming te schilderen. Kan ik mijn 30 Noppes terugverdienen. Als ik in de tussentijd niet stiekum ben gevlucht naar het buitenland of ergens ondergedoken zit met mijn Noppes-schuld. Of wie weet heb ik tegen die tijd enorme Noppes-winst gemaakt met uh.... Suggesties welkom!

www.noppes.nl

Plop

Nerveus wachtend op de Plop-audities, helemaal in Zuid-Friesland.