Nieuwe poes

Mijn vriendin wil een nieuwe poes. Daar ben ik mooi klaar mee. Nu moet ik mee naar een kattententoonstelling. Mijn nieuwsgierigheid naar de wereld achter de poezenliefhebber wint het van mijn afkeer van raskatten. Ik ga dus mee.

Twee hallen van een groot complex in Zwolle zijn gevuld met raskatten. De meneer achter het tafeltje van de entree begint maar eens met een foute grap over ‘een vrouw een glimmend poesje bezorgen’ tegen onze Zonne van 5! De sfeer zit er meteen goed in....

Daar liggen ze dan, in hun kooitjes bekleed met lichtblauwe stofjes, hangmatten, speelgoedmuizen; honderden aristocratische poezen. Elk met een nummer aan hun kooitje, die verwijst naar hun merknaam in de catalogus. Abessijnen, De Blauwe Rus, De Heilige Birmaan, Maine Coons; van de helft heb ik zelfs nog nooit gehoord.
En daar zitten ze dan, op hun klapstoeltjes achter de kooitjes, met hun thermoskannen en soms een meegebracht broodje of een ‘Margriet’; de baasjes van de poezen. Ik zie één baasje slapend achter zijn poes zitten, maar de meeste baasjes laten geen moment onbenut om uit te weiden over de liefde voor hun trouwe huisgenoot. Ik registreer een enkeling in een fleece-trui met poezenvoetafdrukken, maar gelukkig zijn er ook baasjes in motorpak.

Een mevrouw vertelt dat ze in huis elf kattenbakken heeft staan voor haar lieveling; dan krijgt het kattenbak verschonen toch een hele nieuwe dimensie! Een meneer tilt zijn ‘Somali’-poes voor ons uit het kooitje en vertelt dat hij zo heerlijk met deze poes kan kletsen. Dit is een poes die terugpraat. Nu word ik toch wat enthousiaster over raskatten -eindelijk iemand om mee te praten- alleen valt mijn vriendin op slank en ik op model theemuts. Wij vallen kortom op ons eigen postuur.

Een baasje, die niet kaal is, heeft toch een kale poes. Ik volg haar naar het show gedeelte van de tentoonstelling, waar zij mij toevertrouwd heel nerveus te zijn over de uitslag van de competitie, omdat de kale poes zijn titel ‘Champion’ in de categorie tot 10 maanden moet verdedigen. Ik knik begrijpend en staar vol ongeloof naar het haarloze beest. Champion? Het gaat er serieus aan toe bij de keuring; de keurmeesters dragen witte jassen en spreken soms Engels met een Duits accent; het is zowaar een internationaal gebeuren hier in Zwolle.

Ik kan mij maar met moeite losrukken van de kraampjes met speeltjes voor de kat, een elektrische speelpaal, een poezenfotostudio… Er gaat werkelijk een wereld voor je open. Mis hem niet, die volgende kattententoonstelling bij jou in de buurt!