zondag 5 april 2009

Babyfoon


Als het kind slaapt op de zolderkamer staat de babyfoon aan. Het is allang geen baby meer, maar je wilt haar toch horen roepen als haar bed weer eens vol zelfgefantaseerde spinnen zit of wanneer ze lijdt aan een acute dorstaanval.

Van de week kreeg ik een rolberoerte. Uit de babyfoon kwam ineens een snurkgeluid. Geen kleuter gesnurk, maar duidelijk de snurk van een man op leeftijd. Het was een hard en zagend geluid. Vol ongeloof ben ik gaan kijken bij de kleuter, die wel ademde (…oh, gelukkig) maar niet snurkte! Wie is dan in godsnaam die kerel die, snurkend en wel, mijn woonkamer binnendringt? Ik vind het wel erg intiem worden allemaal! Mijn buren zijn, voor zover ik weet, allemaal jong en niet zo diep snurkend.

Toch moet er ergens in De Pijp een man in bed liggen te snurken op tijden dat alleen kleuters in bed liggen. Heel fascinerend. En wat voor geluiden ga ik allemaal nog meer ontvangen op dat wonderdoosje dat babyfoon heet? Wel fijn om te weten dat ik met deze snurkende man blijkbaar precies op één golflengte zit.

1 opmerking:

Wilma zei

ik ken het fenomeen dat je ineens een ander kindje door de speaker hoort brabbelen; of in mijn bootverleden berichten via een bakkie; maar hierbij is voor mij de grote vraag waarom er iemand op die snurkende meneer moet passen!?!