Nog nooit heb ik mensen zo hard het Wilhelmus horen zingen als die avond, toen Nederland voetbalde in de kwartfinale tegen Rusland. Ik veerde op uit de bank en keek vol ongeloof uit het raam. Mijn hele straat zong uit volle borst en toen nog vol goede moed. Maar het zingen zou ons snel vergaan. De logeerkat 'Bikkel' keek bezorgd en van zeer nabij toe hoe de Nederlanders een Russisch pak voor hun broek kregen. Hij zag helemaal geen Bikkels. Wij alleen maar een voetbalkater.
1 opmerking:
Ha dank voor de inkijk Chris. Hier in Ghana geen Wilhelmus, wel een Nederlander die ons de dag erna vroeg 'of wij ook zo slecht hadden geslapen'. Tssss waar heb je het over man.
Een reactie posten