Nog geen dag na het officiële begin van de herfst heb ik hem al te pakken; de herfstdepressie. Ik voel me allerbelabberdst als ik in het Vondelpark langs het bankje van een zwerver loop. Hij kijkt mij, met priemogen boven zijn lange baard, aandachtig aan en zegt rustig: ‘U ziet er vandaag wel zeer aangenaam uit!’
Mijn gebruikelijke reactie op commentaar van mannen die iets vinden over vrouwen is op zijn minst een vuile blik, maar nu moet ik glimlachen en stamel iets van: ‘nou, dank u wel…’. Als het commentaar zo mooi wordt geformuleerd en zo hoffelijk wordt gebracht, dan lust ik het blijkbaar wel. Al voel ik mij verre van aangenaam. Met een iets lichtere tred loop ik door. Wat een fijne knuffelzwerver.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten